Przyroda
Przyroda
- 21-05-2013
- drukuj
Krajobraz Powiatu Nowotomyskiego ukształtował lądolód skandynawski w okresie tzw. zlodowacenia bałtyckiego sprzed 15 tys lat. Pomimo tego, że powiat ten leży na Pojezierzu Wielkopolskim to występuje tu stosunkowo niewiele jezior, głownie w jego części zachodniej.
Dominującym elementem tego obszaru jest Sandr Nowotomyski, który stanowi największy w Wielkopolsce równinny obszar sandrowy. Rozciąga się on na wysokości ok. 70-80 m n.p.m między środkowopoznańską moreną czołową w części północnej, a Pradoliną Warciańsko – Odrzańską na południe od Wolsztyna. Na obszarze tym rozciągają się obszary borów sosnowych i niezbyt żyznych pól. W obniżeniach występują obszary nadające się do wykorzystania rolniczego, płyną tu również rzeczki – Czarna Woda, Bobrówka, Szarka, Dojca. Pozostałości wcześniejszego okresu lodowego są ostańce wysoczyznowe zbudowane z glin i iłów. Największy z tych ostańców o wysokości 101 m n.p.m. położony jest 6 km na płn.zach. od Nowego Tomyśla. W celu jego ochrony powstał Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy „Glińskie Góry”. Występują tutaj także wydmy powstałe w skutek działalności wiatru bezpośrednio po ustąpieniu lodowca. Niektóre z nich wznoszą się nawet na 20 m ponad otaczający teren.
Przez powiat nowotomyski z północy na południe ciągnie się również Wał Lwówecko – Rakoniewicki od Lwówka po Pradolinę Warciańsko – Odrzańską na płd. od Rakoniewic. Ten zasadniczo płaski teren urozmaicają nieliczne wydmy oraz wzgórze położone przy drodze pomiędzy Chmielinkiem, a Lwówkiem o wysokości 138 m n.p.m., które jest najwyższym punktem powiatu nowotomyskiego.
Na wschód od Wału Lwówecko - Rakoniewickiego znajduje się wysoczyzna morenowa będąca częścią Równiny Opalenickiej. Występują tu urodzajne gleby rolnicze, natomiast stosunkowo niewiele lasów, głownie liściastych w płd-wsch. części tego obszaru.
Zachodnie krańce powiatu opadają ku Obniżeniu Obrzańskiemu, zwanemu także Bruzdą Zbąszyńską , stanowiącą część Pojezierza Lubuskiego. Podstawą wydzielenia tego obszaru był fakt, iż w czasie ostatniego zlodowacenia istniejąca uprzednio dolinę wypełnił lód. Z tego powodu jest to teren nisko położony (ok. 60 m n.p.m.). W okolicach jez. Rybojadło, znajduje się najniższy punkt powiatu na wysokości 51 m n.p.m. Północno-zachodnia granica powiatu opiera się o fragment Ozu Pszczewskiego – długiego na 20 km od Trzciela po Goraj, ciągu pagórków polodowcowych.
Dominującym elementem tego obszaru jest Sandr Nowotomyski, który stanowi największy w Wielkopolsce równinny obszar sandrowy. Rozciąga się on na wysokości ok. 70-80 m n.p.m między środkowopoznańską moreną czołową w części północnej, a Pradoliną Warciańsko – Odrzańską na południe od Wolsztyna. Na obszarze tym rozciągają się obszary borów sosnowych i niezbyt żyznych pól. W obniżeniach występują obszary nadające się do wykorzystania rolniczego, płyną tu również rzeczki – Czarna Woda, Bobrówka, Szarka, Dojca. Pozostałości wcześniejszego okresu lodowego są ostańce wysoczyznowe zbudowane z glin i iłów. Największy z tych ostańców o wysokości 101 m n.p.m. położony jest 6 km na płn.zach. od Nowego Tomyśla. W celu jego ochrony powstał Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy „Glińskie Góry”. Występują tutaj także wydmy powstałe w skutek działalności wiatru bezpośrednio po ustąpieniu lodowca. Niektóre z nich wznoszą się nawet na 20 m ponad otaczający teren.
Przez powiat nowotomyski z północy na południe ciągnie się również Wał Lwówecko – Rakoniewicki od Lwówka po Pradolinę Warciańsko – Odrzańską na płd. od Rakoniewic. Ten zasadniczo płaski teren urozmaicają nieliczne wydmy oraz wzgórze położone przy drodze pomiędzy Chmielinkiem, a Lwówkiem o wysokości 138 m n.p.m., które jest najwyższym punktem powiatu nowotomyskiego.
Na wschód od Wału Lwówecko - Rakoniewickiego znajduje się wysoczyzna morenowa będąca częścią Równiny Opalenickiej. Występują tu urodzajne gleby rolnicze, natomiast stosunkowo niewiele lasów, głownie liściastych w płd-wsch. części tego obszaru.
Zachodnie krańce powiatu opadają ku Obniżeniu Obrzańskiemu, zwanemu także Bruzdą Zbąszyńską , stanowiącą część Pojezierza Lubuskiego. Podstawą wydzielenia tego obszaru był fakt, iż w czasie ostatniego zlodowacenia istniejąca uprzednio dolinę wypełnił lód. Z tego powodu jest to teren nisko położony (ok. 60 m n.p.m.). W okolicach jez. Rybojadło, znajduje się najniższy punkt powiatu na wysokości 51 m n.p.m. Północno-zachodnia granica powiatu opiera się o fragment Ozu Pszczewskiego – długiego na 20 km od Trzciela po Goraj, ciągu pagórków polodowcowych.
